پس از گذشت دو سال از منفجرشدن کوه آتشفشان «تاگرو» در نزدیکی جزایر قناری، محققین در منطقه‌ای به وسعت ۹ کیلومتر مربع در سطح دریا، کلونی از نوعی باکتری با فیلامنت های بسیار بلند کشف کردند و آن را «گیسوی ونوس» نامیدند.
بررسی‌های ژنتیکی نشان می‌دهد که این باکتری از سایر باکتری‌ها بسیار متفاوت بوده و توانایی زندگی در محیط‌های فاقد هرگونه حیات را داراست. این باکتری برخلاف سایرین، از سولفید هیدروژن به‌عنوان منبع انرژی استفاده می‌کند. تخمین زده می‌شود که با کاهش دما در منطقة آتشفشانی و رسیدن آن به زیر ۱۰۰ درجه سانتی گراد، این باکتری ظاهر می‌شود؛ اما گیسوی ونوس از کجا آمده است؟ برخلاف دریچه‌های گرمابی که احتمال وجود باکتری در آن‌ها بسیار بالاست، وجود باکتری در این منطقه بسیار بعید به نظر می‌رسد؛ اما دانشمندان بر این باورند که این باکتری از سطوح پایین ستون آبی به سطح آمده و محیط جدیدی را برای زندگی یافته است. پس از جایگیری گیسوی ونوس در محیط، جاندارانی مثل سخت‌پوستان، کرم‌ها و نماتودها نیز به این محیط نقل‌مکان کرده‌اند. این باکتری بسیار در شبیه‌سازی «اقیانوس نخستین» و شرایط زندگی در آن بسیار مؤثر خواهد بود.
گردآورنده: سعاده هاشمی
