دانشمندان موسسه Whitehead مشخص کرده اند که یک پروتئین گیاهی دخیل در زمان گلدهی، می تواند یک پریون باشد. این اولین بار است که یک پریون احتمالی در گیاهان شناسایی شده است.
پاتوژن هایی که باعث ایجاد بیماری های دژنراتیو ناخوشایند مغزی مانند انسفالوپاتی گاوی که معمولا به عنوان “بیماری جنون گاوی” شناخته می شود، بیماری کرایوفلسد-جاکوب و اسکپه، درواقع پریون ها یا همان پروتئین هایی هستند که توانایی خودبازسازی را هنگام انجام عملکردشان حفظ می کنند. همچنین آنها می توانند به طور جداگانه از DNA به ارث برده شوند. اگر چه پریون ها معمولا با اثرات منفی همراه هستند، تحقیقات اخیر آزمایشگاه Whitehead عضو لابراتوار سوزان لینچویست نشان داده است که پریون ها می توانند سبب صفات تکاملی شوند که به ارگانیسم در جهت زنده ماندن در برابر تنش های محیطی کمک می کنند. آزمایشگاه لینچویست چنین پریون هایی را در مخمر شناسایی کرده اند، که تعدادی از ان ها توانایی تنظیم رونویسی، ترجمه و پردازش RNA را دارند.
در کار فعلی که در مجله PNAS به صورت آنلاین منتشر شده است، محققان آزمایشگاه Lindquist، پروتئین Arabidopsis thaliana، یک نسل از گیاه خردل را بررسی کرده و ۴۷۴ نمونه ی آن را که حاوی دمین های مشابه پریون هستند، شناسایی کردند. این تیم تمرکزش را بر روی چهار پریون کاندید که در مسیر گلدهی خودمختاربودند، گذاشت. در واقع زمان گلدهی در پاسخ به نشانه های داخلی هنوز مشخص نشده بود.دانشمندان برای مشاهده اینکه آیا کاندیدها دارای خصوصیات پریون هستند، پروتئین ها را به مخمر وارد کردند، کاندید ها با ابزارهای مختلف برای شناسایی پریون ها تست شدند، این مدل در آزمایشگاه Lindquist به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفت. ، دانشمندان بر این باورند که یکی از پروتئین هایی که Luminidependens نامیده می شود، چندین خصیصه ی وابسته به پریون ها و موروثی بودن و خودبازیابی را دارد.
رحیمه خاوری
