روده ی شما به طور مستقیم با یک مدار نورونی به مغز متصل است

روده انسان را بیش از ۱۰۰ میلیون سلول عصبی در برگرفته است. در واقع مغز و روده با هم ارتباط دارند و این ارتباط از طریق هورمون هایی است که به جریان خون آزاد می شود و در طول ۱۰ دقیقه به ما می گوید که چقدر گرسنه یا سیر هستیم. اما یک مطالعه جدید نشان می دهد که روده دارای ارتباط مستقیم با مغز از طریق یک مدار عصبی است که اجازه ی انتقال سیگنال ها را در عرض چند ثانیه می دهد. این یافته ها می تواند به درمان های جدید برای چاقی، اختلالات خوردن و حتی افسردگی و اوتیسم  منجر شود که این ها همه به روده بد کار مرتبط است.

این بررسی جدید که توسط پژوهشگران “دانشگاه دوک”(Duke University) آمریکا صورت گرفته، مدار مستقیمی را میان روده و مغز نشان می‌دهد که امکان ارتباط سریع حسی میان روده و مغز و ارسال کارآمد سیگنال‌ها را فراهم می‌کند.

در سال ۲۰۱۰، Bohórquez ، دانشمند عصب شناس دانشگاه دوک در حالی که سلولهای Enteroendocrine را از طریق میکروسکوپ الکترونی خود نگاه می کرد، به کشف حیرت انگیزی دست یافت. سلولهای Enteroendocrine، برروی پوشش روده قرار دارند و هورمون هایی تولید می کنند که عملکرد هضم  و جذب دارند و گرسنگی را سرکوب می کنند، دارای برامدگی های پامانند بوده که شباهت زیادی به نورون های سیناپس برای برقراری ارتباط با یکدیگر دارند. Bohórquez می دانست که سلول های enteroendocrine می توانند پیام های هورمونی را به سیستم عصبی مرکزی ارسال کنند، اما برای او این سوال مطرح بود که آیا این سلول ها می توانند با استفاده از سیگنال های الکتریکی با مغز ارتباط بگیرند. اگر چنین است، آنها باید سیگنال ها را از طریق عصب واگ  ( انتقال  پیام از روده به مغز ) ارسال کنند. این پژوهش جدید، ابتدا ارتباط مستقیم و تقریبا سریع میان روده و مغز را مشخص کرد. سپس، یک موش مبتلا به ویروس رابیس، مورد بررسی قرار گرفت. هنگامی که روده، مغز را از وجود ویروس آگاه کرد، ردیابی سیگنال ارتباطی، واکنش فوری در عصب واگ را نشان داد و مشخص شد که یک سیگنال می‌تواند در کمتر از ۱۰۰ میلی‌ ثانیه، از روده به ساقه مغز برسد. پژوهشگران برای درک این مدار عصبی، سلول های enteroendocrine را به همراه نورون‌های عصب واگ، در یک ظرف پتری پرورش دادند، این دو عنصر، نه تنها به سرعت ارتباط را مشخص کردند بلکه نشان دادند گلوتامات ( انتقال دهنده عصبی که در بوییدن و طعم و مزه نقش دارد) نورونهای واگ را در عرض ۱۰۰ میلی ثانیه برداشت می کنند. این آزمایش، مشخص کرد که سلول‌های انترواندوکرین، با به کار انداختن هورمون‌ها، سیگنال را به مغز نمی‌رسانند بلکه می‌توانند به طور مستقیم با سیناپس‌های عصبی در ارتباط باشند.

Bohórquez نویسنده ارشد این پژوهش می گوید: این ها بسیار سریعتر از هورمون ها می تواند پیام ها را از طریق روده به مغز منتقل کنند. بسیاری از سرکوب‌کنندگان اشتها، به جای هدف قرار دادن سیناپس‌ها، هورمون‌هایی را هدف قرار می‌دهند که واکنش آهسته‌ای دارند و شاید همین موضوع، دلیل شکست آنها باشد. گام بعدی این است که مطالعه کنیم که آیا این سیگنالینگ مغز را با اطلاعات مهمی درباره مواد مغذی و ارزش کالری مواد غذایی میل شده، فراهم می کند؟ وی افزود: ما باور داریم که این یافته‌ها، پایه زیستی یک حس جدید هستند و می‌توانند دلیلی برای آگاهی مغز در مورد پر یا خالی بودن معده باشند. این نتایج، درستی ایده حس ششم روده را نشان می‌دهد. این پژوهش، در مجله “Science” به چاپ رسید.

رحیمه خاوری

source link